dinsdag 24 september 2024
Ik, Moeder Clement, Goed, Barmhartig, Vergeef en Help de Boetvaardige, de Berouwde, maar Ik Straf de Slechtigen
Bericht van de Maagd Maria aan Mario D'Ignazio in Brindisi, Italië op 11 februari 2024
Zoete melodieën barsten los als de Maagd Maria verscheen, geheel in wit gekleed met een stralend halo. Haar gezicht schitterde, ogen indigo. Ze had een lange rozenkrans aan haar arm en een blauwe sjerp om haar middel. Na het maken van het teken des kruises zei zij:
“Geprezen zij de Goddelijke Naam van Jezus. Kom bij Mij, huil over je zonden, fouten; Ik zal je vergeven -- Ik, jouw Moeder. Kom, Ik help je. Ik genees de zieken, de lijders. Ik bevrijd bezette en herstel geërgerde harten.
Breng bij Mij de zieke: Ik wieg hen en kroon hen. Wees niet bang, vertrouw op Mij en op Jezus.
Ik, Moeder Clement, Goed, Barmhartig, vergeef en help de boetvaardige, de berouwde, maar Ik straf de slechtigen.
Vloek niet meer. Laat achterbij kletspraat, wrok, woede, twist.
Al dit is niet gemakkelijk om uit te voeren, maar met Mij zal je slagen. Ik hou van jou en zegene jullie met mijn Moederlijke Zegening. Shalom.”
(De Maagd Maria groet met een buiging en verdwijnt in het oneindige PARADIJSLICHT)
We volgen de Zalige Maagd op de Weg van Fatima, die nu doorgaat in Brindisi met de Manifestatie van het Goddelijke Hof. Laat ons bidden voor onze bekeering, voor hen die verloren zijn en dwalen op de wegen van de wereld, onder negatieve invloeden en door zwakte van wil. Laat ons bidden voor hen die zondigen, zonder te veroordelen, want wij zondigen ook.
Laat ons leren om te liefhebben, te vergeven, te begrijpen en medelijden; bewust van onze fouten, misstappen en zonden. Op aarde is niemand heilig en volmaakt, maar op weg naar echte bekeering, ondanks alle gebreken en ellendes die ons vergezellen.
Het is gemakkelijk om te oordelen; het is moeilijk om een ander fout te begrijpen en medelijden. God dringt erop aan dat we meer mededogen hebben voor hen die dwalen, zonder direct de vinger op te steken, want drie vingers wijzen naar onszelf.
We kunnen allemaal falen en vallen; maar door onszelf als rechters op te stellen door zelfgerechtigheid en al onze gebreken, schaduwen, niet beter of een goedere indruk geven.
Laat ons gemakkelijke veroordeling, oordeel, geroddel, kletspraat, roddels vermijden; want we weten niet wat iemand leeft en meemaakt, noch welke demonen acteren en spreken in zwakke geesten.
Laat ons onszelf versterken, volledig negerend kritiek, oordeel, veroordeling, kletspraat en geroddel; proberen er niet mee meegaan. Enige inspanning kunnen we zetten.
Oordelen, bekritiseren, beledigen, de zonden van anderen tentoonstellen is makkelijk, maar wij zouden ons ook moeten vragen en dan vinden we veel dat fout gaat. "Als je iemand wilt oordelen, begin bij jezelf." "Voordat je iemand oordeelt, zorg ervoor dat er geen heiligen in je huis zijn." "Oordeel niet opdat jij geoordeeld wordt." "Haat jouw vijand." Sterke christelijke leer: wie het leeft en toepast, vermijdt veel problemen en vijanden.
Door de vijand te liefhebben door mededogen, onze eigen fouten en gebreken erkennen; en zijn kritiek en vijandigheid negeren, overwinnen we echt het kwaad in ons en buiten ons.
Christelijke leer gaat er echt om: Liefde. “Aan hun liefde zullen zij u herkennen als Mijn discipelen.” “Wat wij niet willen, doen we toch” (St. Paulus).
Dit onthult het mysterie van de goddeloosheid die in alle mensen werkt, bij sommigen zeker meer uitgesproken.
Veel van ons vragen zich af: maar wat als wij liefhebben en anderen haat voor ons voelen? Geduld, hun probleem. God zal ons allen oordelen aan onze wonden, traumas, eenzaamheid, waanzin.
Alleen God weet de hele waarheid over ons. Hij weet of wij zijn veranderd, of wij bekeerd zijn. We bidden reflecterend op het Gebod van broederlijke liefde, vergeving, vermijding om in onze gewone zonden te vallen van oordeel en gemommer. We ontdekken opnieuw stilte, mededogen, begrip voor diegenen die dwalen, want zoals wij willen dat zij ons doen, moeten we het ook aan anderen doen. Voordat wij christenen zijn, zouden wij menselijk moeten zijn, en dat is wat we echt verloren hebben: echte menselijkheid.
Bronnen: